tempus
temporis n
Zeit, Zeitpunkt
ûnô tempore
gleichzeitig
tempor-
Kasus
Sg.
Pl.
Nom.
tempus
-a
Gen.
-is
-um
Dat.
-î
-ibus
Akk.
tempus
-a
Abl.
-e
-ibus
Vok.
–
–