magnus a um (Komp. maior; Superl. maximus) anhören

groß

im Komparativ besonders:
mâior nâtû – älter

substantiviert im Komparativ mask. Pl.
mâiorês mâiôrum m – die Vorfahren

Adverb des Superlativs:
maximê – am meisten, besonders

Komparativ: mâior mâius
Superlativ: maximus a um

mâgn-
Kasus m f n
Nom. -us -a -um
Gen. -ae
Dat. -ae
Akk. -um -am -um
Abl.
Plural
Nom. -ae -a
Gen. -ôrum -ârum -ôrum
Dat. -îs -îs -îs
Akk. -ôs -âs -a
Abl. -îs -îs -îs
Adv.

Komparativ:

mâ-
Kasus m f n
Nom. -ior -ior -ius
Gen. -iôris -iôris -iôris
Dat. -iôrî -iôrî -iôrî
Akk. -iôrem -iôrem -ius
Abl. -iôre -iôre -iôre
Plural
Nom. -iôrês -iôrês -iôra
Gen. -iôrum -iôrum -iôrum
Dat. -iôribus -iôribus -iôribus
Akk. -iôrês -iôrês -iôra
Abl. -iôribus -iôribus -iôribus
Adv. -ius

Superlativ:

maxim-
Kasus m f n
Nom. -us -a -um
Gen. -ae
Dat. -ae
Akk. -um -am -um
Abl.
Plural
Nom. -ae -a
Gen. -ôrum -ârum -ôrum
Dat. -îs -îs -îs
Akk. -ôs -âs -a
Abl. -îs -îs -îs
Adv.