fînis fînis m   anhören

im Sg: Ende, Grenze, Ziel

fînem facere alicuius reîmit etw. aufhören

im Pl: Grenzen, Gebiet

fîn-
Kasus Sg. Pl.
Nom. fînis -ês
Gen. -is -ium
Dat. -ibus
Akk. -em -ês
Abl. -e -ibus
Vok.