fînis
fînis m
im Sg:
Ende, Grenze, Ziel
fînem facere alicuius reî
–
mit etw. aufhören
im Pl:
Grenzen, Gebiet
fîn-
Kasus
Sg.
Pl.
Nom.
fînis
-ês
Gen.
-is
-ium
Dat.
-î
-ibus
Akk.
-em
-ês
Abl.
-e
-ibus
Vok.
–
–